Tja zo zet je ze op de trein naar Zutphen. Geen afscheid nemen, nee zeker niet,
morgenavond wacht ik ze weer op.
En toch... niet om sentimenteel te doen, maar ik mis ze echt.
Hoewel het "even niets" wel nodig is.
Vandaag nam ik mijn groep van de sjamanistische thema-middagen mee naar Hodenpijl. Het thema was energie en waar is het beter mooie energie te ervaren dan daar (behalve al die andere prachtige krachtplekken).
Gezellig bij Ron in de auto, en aangekomen op plek van cursus doe ik de deur open en
wat ligt daar op de grond pal voor mijn neus...
twee kleine Peruaanse gelukspoppetjes!
Morgen maar eens huis opruimen, stofzuigen en zaken op orde brengen,
met de kleine Peruanen op en in mijn hart.
Mama Teresa
( Degenen die bij de lezing waren, weten waar dit op slaat ;-))
zaterdag 1 november 2008
Begonnen!
Vandaag zijn we echt begonnen. Of eigenlijk moet ik zeggen gister want het is alweer half 1 geweest, maar ik ben nog aan het ontladen na een prachtige avond.
Vanochtend om negen uur stond de eerst klaar voor een initiatie.
Ik mocht bij de interviews zijn en dat alleen al was ontroerend om mee te maken.
Wat de mensen antwoorden op de vraag waarom ze een initiatie willen en de dingen die zij te horen krijgen van de paqo's.
Allemaal heel liefdevol en aanmoedigend. Ik kreeg het gevoel van yes, het is nodig voor onze wereld dat we meer en meer onze kracht delen. Na een hollandse maaltijd van boerenkool met salade togen we naar Op Hodenpijl in Schipluiden.
Daar gaven de Paqo's een lezing over hun leven en werk en visie over de tijd waarin we nu leven. Er was een grote opkomst, ongeveer 70 mensen kwamen af op deze mensen.
Ik voel me dankbaar dat de wens die ik had, de paqo's hun verhaal te horen, kon delen met zoveel mensen.
Ze deden het zo goed. Voor hun ook geen dagelijkse kost en Don Mareano was best zenuwachtig, wat absoluut niet merkbaar was. Behalve misschien dat hij weinig grapjes maakte, die later in de auto terug met volle kracht er uitkwamen.
Ze hebben genoten van de mensen. Van de plek, die voor hun ook zeer speciaal voelde.
Ik was diep geraakt toen zij bij de bruine Madonna hun voorouders voelde. Dat Don Mareano tegen de Inka beker, K'ero, sprak dat hij niet alleen was maar nog steeds verbonden met de Andes, met hun.
En zo wij ook dus. Dat ze kristal voelden toen ze de kerk in kwamen. En tenslotte de grond kustte en eerde bij het podium waar de leylijn loopt naar Cusco.
Zoals Greet, van de vm Pastorie, al zei, het was al bijna genoeg voor deze avond.
Poeh, moest even alles laten zakken, om weer helder voor de groep te kunnen spreken.
Iemand zei dat het niet alleen hun woorden waren, maar misschien nog meer hun energie, die raakte. Hun respect voor ons, zo voelbaar.
De dankbaarheid en de liefde voor Moeder Aarde, de Zon, Inti, de sterren, alles om ons heen.
En als toetje mochten we even onze ogen dicht doen en maakten we een mini trance reisje naar het hart van Moeder Aarde op de drums van Don Alejandro en Don Mareano. Drums door Don Alejandro gemaakt waarmee hij een traditie nieuw leven in blaast in de Q'ero gemeenschap. Hij vroeg of we hem wilde helpen daarmee. Nou geen probleem! In vijf minuten naar het hart van Moeder Aarde maar het kostte even iets langer om weer te landen, wanneer je boven Ollantaytambo hebt gevlogen met de grote Condor!
Nu dan toch maar slapen, want morgen vroeg op om de mannen naar het station te brengen voor hun weekend bij Mariette in Zutphen (www.heelheid.nl).
Zondagavond ga ik ze weer ophalen van het station en dan mag ik, samen met iedereen die hierbij is, nog een week genieten van al dat moois wat zij hier brengen.
Vanochtend om negen uur stond de eerst klaar voor een initiatie.
Ik mocht bij de interviews zijn en dat alleen al was ontroerend om mee te maken.
Wat de mensen antwoorden op de vraag waarom ze een initiatie willen en de dingen die zij te horen krijgen van de paqo's.
Allemaal heel liefdevol en aanmoedigend. Ik kreeg het gevoel van yes, het is nodig voor onze wereld dat we meer en meer onze kracht delen. Na een hollandse maaltijd van boerenkool met salade togen we naar Op Hodenpijl in Schipluiden.
Daar gaven de Paqo's een lezing over hun leven en werk en visie over de tijd waarin we nu leven. Er was een grote opkomst, ongeveer 70 mensen kwamen af op deze mensen.
Ik voel me dankbaar dat de wens die ik had, de paqo's hun verhaal te horen, kon delen met zoveel mensen.
Ze deden het zo goed. Voor hun ook geen dagelijkse kost en Don Mareano was best zenuwachtig, wat absoluut niet merkbaar was. Behalve misschien dat hij weinig grapjes maakte, die later in de auto terug met volle kracht er uitkwamen.
Ze hebben genoten van de mensen. Van de plek, die voor hun ook zeer speciaal voelde.
Ik was diep geraakt toen zij bij de bruine Madonna hun voorouders voelde. Dat Don Mareano tegen de Inka beker, K'ero, sprak dat hij niet alleen was maar nog steeds verbonden met de Andes, met hun.
En zo wij ook dus. Dat ze kristal voelden toen ze de kerk in kwamen. En tenslotte de grond kustte en eerde bij het podium waar de leylijn loopt naar Cusco.
Zoals Greet, van de vm Pastorie, al zei, het was al bijna genoeg voor deze avond.
Poeh, moest even alles laten zakken, om weer helder voor de groep te kunnen spreken.
Iemand zei dat het niet alleen hun woorden waren, maar misschien nog meer hun energie, die raakte. Hun respect voor ons, zo voelbaar.
De dankbaarheid en de liefde voor Moeder Aarde, de Zon, Inti, de sterren, alles om ons heen.
En als toetje mochten we even onze ogen dicht doen en maakten we een mini trance reisje naar het hart van Moeder Aarde op de drums van Don Alejandro en Don Mareano. Drums door Don Alejandro gemaakt waarmee hij een traditie nieuw leven in blaast in de Q'ero gemeenschap. Hij vroeg of we hem wilde helpen daarmee. Nou geen probleem! In vijf minuten naar het hart van Moeder Aarde maar het kostte even iets langer om weer te landen, wanneer je boven Ollantaytambo hebt gevlogen met de grote Condor!
Nu dan toch maar slapen, want morgen vroeg op om de mannen naar het station te brengen voor hun weekend bij Mariette in Zutphen (www.heelheid.nl).
Zondagavond ga ik ze weer ophalen van het station en dan mag ik, samen met iedereen die hierbij is, nog een week genieten van al dat moois wat zij hier brengen.
Abonneren op:
Posts (Atom)