http://www.dailymail.co.uk/
woensdag 26 november 2008
Mega kristallen grot gevonden in Mexico
Hieronder stuur ik nog een link van een ondergrondse grot in Mexico waar ontzettend grote crystallen zijn aangetroffen. Zeker de moeite waard om even de link te openen!
http://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-1081072/Pictured-The-Cave-Crystals-discovered-1-000ft-Mexican-desert.html#
http://www.dailymail.co.uk/
Nederland vertederd door reincarnatie in roodborstje
Als iemand anders het zou vertellen, zou ik het niet geloven, geeft Bernard van Stekelenburg (45) uit Eindhoven toe. ”En toch denk ik dat mijn vader geïncarneerd is in een roodborstje.” Zaadhandelaar Sjef van Stekelenburg uit Eindhoven (Nederland) had kort voor zijn dood aan zijn familie en klanten verkondigd dat hij zou terugkeren als een roodborstje. Na zijn uitvaart fladdert er nu dagelijks een zangvogeltje in de winkel rond. Het verhaal heeft de voorbije dagen heel wat Nederlandse kranten gehaald. In januari vorig jaar overleed Sjef op 67-jarige leeftijd. Hij had samen met zijn zoon en schoondochter Märy de Gennepermolen in Eindhoven gerund, een winkel in meel, zaden en dierenvoer. Toen hij ernstig ziek bleek te zijn, vertelde hij aan iedereen die het horen wilde dat hij na zijn dood terug zou komen als roodborstje. “Vader ging vaak roodborstjes kijken in het park. Het was zijn lievelingsvogel”, vertelt Bernard. “We lachten erom, maar hij was er erg van overtuigd dat het zou gebeuren.” De dag na Sjefs overlijden zat er warempel een roodborstje op de molensteen, precies de plek waar de zaadhandelaar altijd verpoosde. “Hij vond al snel de weg naar binnen en werd steeds brutaler. Het gekke is dat niet alleen wij, maar ook onze klanten karaktertrekken van vader in het vogeltje herkennen. Elke ochtend staat het voor de deur van de winkel te wachten om naar binnen te gaan. Het is hartstikke tam.” Of ze Sjef, want zo hebben ze het vogeltje gedoopt, nu extra wintervoer geven? ”Sjef bedient zichzelf! Wij hebben nog ouderwetse, open schepbakken waaruit hij volop schranst. Ook daarin lijkt hij op mijn schoonvader”, zegt schoondochter Märy. ”Die had ook de hele dag honger.” “We hebben het eerst stil gehouden”, zegt Bernard. ”Uit angst uitgelachen te worden. Maar dit overkomt ons nu eenmaal. Op zich is het ook een heel troostende gedachte, dat vader voortleeft in een roodborstje.”
dinsdag 25 november 2008
maandag 17 november 2008
Film El Olvido
Kreeg de tip van iemand, even gegoogled en vond een trailer.
Hij draait in het Filmhuis in Den Haag en in Rotterdam
http://www.cinema.nl/media/4153285/trailer-el-olvido-van-heddy-honigmann
Hij draait in het Filmhuis in Den Haag en in Rotterdam
http://www.cinema.nl/media/4153285/trailer-el-olvido-van-heddy-honigmann
dinsdag 11 november 2008
circle of life
Tijdens de laatste Trance-avond, Greek Woman, zag ik het symbool van een cirkel verdeeld in vier segmenten in de kleuren geel, rood, zwart en wit. Ik moest denken aan de deken met dit motief die ik ooit gezien heb.
En ja het gevoel was zo sterk, ik wist gewoon dat ik hem wilde hebben. Vandaag is de deken bezorgd en ik ben er heel erg blij mee. Hij ligt voorlopig op mijn bed en gaat mij helpen de nieuwe fase krachtig en vol vertrouwen in te gaan.
Het symbool staat voor mij voor de verbinding van alle volken in de nieuwe tijd.
Bij de deken zat ook een mooie tekst die ik graag met jullie wil delen. Vandaar dit berichtje.
======
Circle of Life
The Circle of Life is never-ending. It is the message the Elders – the Chosen Ones – give to their sons and daughters, to their children and their children’s children to the Seventh Generation.
The Elders give spiritual direction, the wisdom of thousands of years flow trough their lips. They ask only the chance to pass on to others the way of life and love for the Creator.
The Sun is round, so are the Moon and the Stars. They travel in a circle throughout the Universe. In fact, most creations of the Universe are circular. Everything depends on everything else and is called the Circle of Life.
The Circle of Life robe was designed to honour all the Elders and their responsibility to teach that all things are interrelated and an equal part of the whole.
“We are like drops of rain which will one day return to the ocean.”
The Elders know they themselves are here as a Seventh Generation and their way of life has been preserved because of the foresight of that precious generation.
“Life is like a path and we all have to walk the path. If we lay down, we lay on the path. When we get up, we walk the path again.”
The Circle of Life teaches us we are all children of the Earth, that we all share equal place in the circle, that when we mixed together, the four sacred colours of yellow, red, black and white - which represent the four directions or race of Man – create brown, the colour of Mother Earth.
“When we walk upon Mother Earth we always walk softly because we know the faces of future generations are looking up at us from beneath the ground.”
This robe honouring the Elders speaks of universal understandings. The East represents the Sun and is yellow, the South represents the warmth and vitality of life-blood and is red, the West represents the darkness in the night sky and stars and is black, the North represents the purity of snow and is white.
Each of the Four Directions represent a stage in life; East symbolizes birth, South vitality of youth, West the maturity of experiences and North the wisdom of age.
“True wisdom comes when you stop looking for it and start living the life Creator intended for you.”
The Circle of Life also consist of the colours of blue for the Sky and green for the Earth. The borders are based on designs found on ceremonial pipes called puzzle pieces. The cross reinforces the Four Directions and represents the four quarters of the world and the universe.
“When we light the Pipe we talk to the Four Directions. It is a link between Earth and Sky.”
The Circle of Life exemplifies a world of dissimilar things coming together to form a harmonious, beautiful pattern to the Elders who have kept these concepts alive for many generations.
“The Creator created the Earth, our Mother Earth, and gave her many duties; among them to care for us, His people. So let us put our minds together as One, and give thanks. May the World we leave be a better one than what was left for us.”
The Circle of Life is never-ending. It is the message the Elders – the Chosen Ones – give to their sons and daughters, to their children and their children’s children to the Seventh Generation.
The Elders give spiritual direction, the wisdom of thousands of years flow trough their lips. They ask only the chance to pass on to others the way of life and love for the Creator.
The Sun is round, so are the Moon and the Stars. They travel in a circle throughout the Universe. In fact, most creations of the Universe are circular. Everything depends on everything else and is called the Circle of Life.
The Circle of Life robe was designed to honour all the Elders and their responsibility to teach that all things are interrelated and an equal part of the whole.
“We are like drops of rain which will one day return to the ocean.”
The Elders know they themselves are here as a Seventh Generation and their way of life has been preserved because of the foresight of that precious generation.
“Life is like a path and we all have to walk the path. If we lay down, we lay on the path. When we get up, we walk the path again.”
The Circle of Life teaches us we are all children of the Earth, that we all share equal place in the circle, that when we mixed together, the four sacred colours of yellow, red, black and white - which represent the four directions or race of Man – create brown, the colour of Mother Earth.
“When we walk upon Mother Earth we always walk softly because we know the faces of future generations are looking up at us from beneath the ground.”
This robe honouring the Elders speaks of universal understandings. The East represents the Sun and is yellow, the South represents the warmth and vitality of life-blood and is red, the West represents the darkness in the night sky and stars and is black, the North represents the purity of snow and is white.
Each of the Four Directions represent a stage in life; East symbolizes birth, South vitality of youth, West the maturity of experiences and North the wisdom of age.
“True wisdom comes when you stop looking for it and start living the life Creator intended for you.”
The Circle of Life also consist of the colours of blue for the Sky and green for the Earth. The borders are based on designs found on ceremonial pipes called puzzle pieces. The cross reinforces the Four Directions and represents the four quarters of the world and the universe.
“When we light the Pipe we talk to the Four Directions. It is a link between Earth and Sky.”
The Circle of Life exemplifies a world of dissimilar things coming together to form a harmonious, beautiful pattern to the Elders who have kept these concepts alive for many generations.
“The Creator created the Earth, our Mother Earth, and gave her many duties; among them to care for us, His people. So let us put our minds together as One, and give thanks. May the World we leave be a better one than what was left for us.”
=====
warme groet
Inge
maandag 10 november 2008
Einde en nieuw begin
Na een geweldige workshop, begon vandaag een dag van bij komen, integreren en heelrijk na genieten.
En huis opruimen! Vanochtend vroeg schreef ik de mannen een mail met een impressie hoe het is nu zij verder zijn getrokken.
Het schrijven geeft helderheid. En een kleine Despacho voor dankbaarheid, geofferd aan de Noorzee, bracht balans en een dankbaar warm gevoel.
Dit is wat ik hun schreef:
Yesterday when you were gone, I went to pick up my dog, Namaste.
I had to get used to him again, to connect again with him, for more then a week I was in a totally different world and it changed me. He had also a wonderful and busy week,
but happy to go home again.
When we arrived he run through the house, sniffing every spot,
yes the house has changed too.
Tired he fell directly to sleep.
And I, I walked through the house bit by bit.
Finding and sensing traces of your stay here.
In the bedroom traces of Alejandro's work and gifts.
Golden angels, stars and moon.
The room is filled with his energy and love.
In the corner a beautiful feather and shell, don't know if you left it on purpose, Alejandro,
but thank you anyway, they are on my altar as honouring and memoring of you.
The livingroom is full of the Light of Don Mareano.
I sit on his pillow were he sat almost all week.
Looking through his eyes, imagine seeing what he saw this week.
Western people, my friends, students, clients, collegues.
Happy, eager to learn, to be healed, to change.
Wounded, longing for love and light.
And I become silent inside.
Gifts everywhere, white dove, shining stones, candy, fruits.
All sweet.
Then I make a cup of tea in the kitchen.
Strange to have suddenly all this space to myself.
No Dennis behind his Mac, happy to work and creating new ideas.
Talking to me about life and new ideas arises.
Teasing me.
Cleaning up some small things, bring it to the garden and
there I find more traces of him.
A pack of sigarets on my garden table.
Maybe I leave them there for next time...
Don't want to clean the house yet.
Don't want to fast go into the daylife, the normal life.
Or what is normal now?
This was and is my life.
It stays with me.
I'll feed it and it feeds me.
First a little ceremony for your stay here.
For the gift God gave me, being a portal.
For gratefullness.
For all the people who came and were open for you, your work and energy.
May the seeds that are planted last week will grow deep roots.
Will blossom.
A little despacho made of the gifts that are giving last week.
Herbs, candy, flowers.
I even found a cocaleave on the floor.
I'll give it to my sea, North Sea, Chinchi Cocha.
Water that connects us.
Water of my tears, from sadness and happiness.
On 4 december 2007, almost a year ago I wrote this poem
for my newsletter, Greet brought it with her to the Temple of the Condor in Machu Picchu.
Powerful Eagle, Mighty Condor
Take us under your enormous wings
Let us rise up above our daily life
you who can see in the past and future
Let us see what really matters.
What do you want to show us, Powerful Bird,
There on the horizon of possibilities,
where we only dare to dream of?
What does your sharp eyes demonstrate where our focus may be
To not drift away and
keep our feet on the earth.
Condor, stretch your wings above us
and protect us
Remember us that the rising Sun, again and again,
promise us a new beginning.
(04-12-2007)
En huis opruimen! Vanochtend vroeg schreef ik de mannen een mail met een impressie hoe het is nu zij verder zijn getrokken.
Het schrijven geeft helderheid. En een kleine Despacho voor dankbaarheid, geofferd aan de Noorzee, bracht balans en een dankbaar warm gevoel.
Dit is wat ik hun schreef:
Yesterday when you were gone, I went to pick up my dog, Namaste.
I had to get used to him again, to connect again with him, for more then a week I was in a totally different world and it changed me. He had also a wonderful and busy week,
but happy to go home again.
When we arrived he run through the house, sniffing every spot,
yes the house has changed too.
Tired he fell directly to sleep.
And I, I walked through the house bit by bit.
Finding and sensing traces of your stay here.
In the bedroom traces of Alejandro's work and gifts.
Golden angels, stars and moon.
The room is filled with his energy and love.
In the corner a beautiful feather and shell, don't know if you left it on purpose, Alejandro,
but thank you anyway, they are on my altar as honouring and memoring of you.
The livingroom is full of the Light of Don Mareano.
I sit on his pillow were he sat almost all week.
Looking through his eyes, imagine seeing what he saw this week.
Western people, my friends, students, clients, collegues.
Happy, eager to learn, to be healed, to change.
Wounded, longing for love and light.
And I become silent inside.
Gifts everywhere, white dove, shining stones, candy, fruits.
All sweet.
Then I make a cup of tea in the kitchen.
Strange to have suddenly all this space to myself.
No Dennis behind his Mac, happy to work and creating new ideas.
Talking to me about life and new ideas arises.
Teasing me.
Cleaning up some small things, bring it to the garden and
there I find more traces of him.
A pack of sigarets on my garden table.
Maybe I leave them there for next time...
Don't want to clean the house yet.
Don't want to fast go into the daylife, the normal life.
Or what is normal now?
This was and is my life.
It stays with me.
I'll feed it and it feeds me.
First a little ceremony for your stay here.
For the gift God gave me, being a portal.
For gratefullness.
For all the people who came and were open for you, your work and energy.
May the seeds that are planted last week will grow deep roots.
Will blossom.
A little despacho made of the gifts that are giving last week.
Herbs, candy, flowers.
I even found a cocaleave on the floor.
I'll give it to my sea, North Sea, Chinchi Cocha.
Water that connects us.
Water of my tears, from sadness and happiness.
On 4 december 2007, almost a year ago I wrote this poem
for my newsletter, Greet brought it with her to the Temple of the Condor in Machu Picchu.
Powerful Eagle, Mighty Condor
Take us under your enormous wings
Let us rise up above our daily life
you who can see in the past and future
Let us see what really matters.
What do you want to show us, Powerful Bird,
There on the horizon of possibilities,
where we only dare to dream of?
What does your sharp eyes demonstrate where our focus may be
To not drift away and
keep our feet on the earth.
Condor, stretch your wings above us
and protect us
Remember us that the rising Sun, again and again,
promise us a new beginning.
(04-12-2007)
zondag 9 november 2008
Till we meet again...
Drie dagen niet geschreven. Te druk en even geen woorden.
Nu is hier weer stil in huis sinds tien intense dagen. Maar het gonst keihard na.
De slaapkamer doordrenkt met Alejandro's energie en al het werk wat hij daar deed voor ik weet niet hoeveel mensen.
De woonkamer met al het licht van Mareano. En alle andere dingen die daar mochten gebeuren, zoals vandaag en gister de Mesa workshop. Wat een enorme eer om de teachings te onvangen van deze bijzonder krachtig, liefdevolle en respectvolle genezers. Zo dichtbij ons, bij wat ik ken althans. Knap hoe zij de dingen overkonden brengen op een westers publiek. Met wat structuur van Dennis en mij. Veel te weinig tijd want we hadden ze nog dagen kunnen bestoken met vragen. Voor Mareano was het genoeg, hij moest wennen en heeft veel geleerd over hoe wij leven en wat onze problemen zijn. Ook hij is gegroeid zei hij. Hij heeft intens genoten.
Alejandro eindeloos gelukkig.
Aan het eind van de Mesa workshop proosten we met champagne op deze tien dagen. En stonden we hand in hand dankbaarheid uit te spreken. We betrokken er iedereen bij. Iedereen die voor een initiatie kwam, healing, reading of despacho mee maakte, hier in Den Haag, in Schipluiden en Zutphen. En iedereen die er bij wilde zijn maar niet kon.
Wat een kracht.
Nog even met de mannen uit eten. Moment weer met zijn vieren, wat zo'n vertrouwd ritueel werd eind van de dag. Uitwisselingen van liefde en dankbaarheid. Veel lachen. Nog een biertje, dennis zonder alcohol.
Plannen maken voor binnenkort. En dan de auto volproppen, er kan nog net één Paqo op de achterbank.
Afscheid is moeilijk, ook weet je dat je geen afscheid neemt.
We schrijven, we bellen. We zien elkaar gauw weer.
Het is het begin van nieuwe samenwerking, nieuwe verbindingen, nieuwe vriendschappen. En veel nieuw plannen, die we in februari weer gaan delen.
Nog een knuffel. Nog één. Nog één dan. En dan zegt Dennis: "Hako hako. We gaan.
Nu is hier weer stil in huis sinds tien intense dagen. Maar het gonst keihard na.
De slaapkamer doordrenkt met Alejandro's energie en al het werk wat hij daar deed voor ik weet niet hoeveel mensen.
De woonkamer met al het licht van Mareano. En alle andere dingen die daar mochten gebeuren, zoals vandaag en gister de Mesa workshop. Wat een enorme eer om de teachings te onvangen van deze bijzonder krachtig, liefdevolle en respectvolle genezers. Zo dichtbij ons, bij wat ik ken althans. Knap hoe zij de dingen overkonden brengen op een westers publiek. Met wat structuur van Dennis en mij. Veel te weinig tijd want we hadden ze nog dagen kunnen bestoken met vragen. Voor Mareano was het genoeg, hij moest wennen en heeft veel geleerd over hoe wij leven en wat onze problemen zijn. Ook hij is gegroeid zei hij. Hij heeft intens genoten.
Alejandro eindeloos gelukkig.
Aan het eind van de Mesa workshop proosten we met champagne op deze tien dagen. En stonden we hand in hand dankbaarheid uit te spreken. We betrokken er iedereen bij. Iedereen die voor een initiatie kwam, healing, reading of despacho mee maakte, hier in Den Haag, in Schipluiden en Zutphen. En iedereen die er bij wilde zijn maar niet kon.
Wat een kracht.
Nog even met de mannen uit eten. Moment weer met zijn vieren, wat zo'n vertrouwd ritueel werd eind van de dag. Uitwisselingen van liefde en dankbaarheid. Veel lachen. Nog een biertje, dennis zonder alcohol.
Plannen maken voor binnenkort. En dan de auto volproppen, er kan nog net één Paqo op de achterbank.
Afscheid is moeilijk, ook weet je dat je geen afscheid neemt.
We schrijven, we bellen. We zien elkaar gauw weer.
Het is het begin van nieuwe samenwerking, nieuwe verbindingen, nieuwe vriendschappen. En veel nieuw plannen, die we in februari weer gaan delen.
Nog een knuffel. Nog één. Nog één dan. En dan zegt Dennis: "Hako hako. We gaan.
zaterdag 8 november 2008
despacho
Wat een bijzondere avond was het weer; de Despacho met de Don Mareano en Don Alejandro.
In een fijne sfeer, een volle huiskamer bij Thérèse, dit krachtige ritueel mee maken.
Bijzonder dat Don Mareano voor iedereen een speciaal gebed had bij het inleveren van de cocabladeren. Het voelde heel krachtig.
Het is moeilijk om er woorden aan te geven.....
Ik ben erg blij en dankbaar dat ik er bij mocht zijn en mocht delen in hun wijsheid en kennis.
A-Ho
In een fijne sfeer, een volle huiskamer bij Thérèse, dit krachtige ritueel mee maken.
Bijzonder dat Don Mareano voor iedereen een speciaal gebed had bij het inleveren van de cocabladeren. Het voelde heel krachtig.
Het is moeilijk om er woorden aan te geven.....
Ik ben erg blij en dankbaar dat ik er bij mocht zijn en mocht delen in hun wijsheid en kennis.
A-Ho
donderdag 6 november 2008
Biertje in de kroeg en meer initiaties
Het lijkt steeds lastiger te worden om de dagen hier te beschrijven.
Het is een opeenvolging van gebeurtenissen waar ik simpelweg in mijn keuken getuige van mag zijn. De Paqo's zijn onvermoeibaar. Zo gelukkig dat ze hier hun werk kunnen delen,
dat zoveel mensen open voor hun staan en voor de energie die ze mee brengen. Dat zal wel energie geven. En af en toe een reiniging geeft ook weer kracht.
Er komt ook veel dankbaarheid terug naar hun. Da's mooi.
Gisteravond stond er in mijn eigen programma een trance meditatie avond gepland en die wilde ik wel door laten gaan. Dus gingen we dit keer naar het huis van een van de deelnemers.
Mooie gelegenheid voor de mannen om eens buitenshuis te eten. Jammer genoeg had het afrikaanse restaurant op de valkenboslaan een feest, mar het eetcafe kon wel.
Na mijn meditatie avond ging ik daar ook heen en wat was dat gezellig. Ik dronk ook maar een klein biertje en er werd veel geproost. Ik kon delen wat er die avond gebeurde en ze waren er heel content mee. Poeh, fijn. De alcohol maakte alles weer meer open en zo rolden er ook plannen uit voor een bezoek aan hun dorp.
Een grote uitdaging, fysiek, maar het is iets wat ik een keer gedaan wil hebben. Haha, dat klinkt als Mekka voor de moslims. Nou ja, is er verschil eigenlijk?
Het is een opeenvolging van gebeurtenissen waar ik simpelweg in mijn keuken getuige van mag zijn. De Paqo's zijn onvermoeibaar. Zo gelukkig dat ze hier hun werk kunnen delen,
dat zoveel mensen open voor hun staan en voor de energie die ze mee brengen. Dat zal wel energie geven. En af en toe een reiniging geeft ook weer kracht.
Er komt ook veel dankbaarheid terug naar hun. Da's mooi.
Gisteravond stond er in mijn eigen programma een trance meditatie avond gepland en die wilde ik wel door laten gaan. Dus gingen we dit keer naar het huis van een van de deelnemers.
Mooie gelegenheid voor de mannen om eens buitenshuis te eten. Jammer genoeg had het afrikaanse restaurant op de valkenboslaan een feest, mar het eetcafe kon wel.
Na mijn meditatie avond ging ik daar ook heen en wat was dat gezellig. Ik dronk ook maar een klein biertje en er werd veel geproost. Ik kon delen wat er die avond gebeurde en ze waren er heel content mee. Poeh, fijn. De alcohol maakte alles weer meer open en zo rolden er ook plannen uit voor een bezoek aan hun dorp.
Een grote uitdaging, fysiek, maar het is iets wat ik een keer gedaan wil hebben. Haha, dat klinkt als Mekka voor de moslims. Nou ja, is er verschil eigenlijk?
woensdag 5 november 2008
Nieuwe dag nieuwe kansen
Terwijl er veel gelach van de mannen uit de keuken komt,
schrijf ik gauw een kort berichtje voor de dag begint.
Het is vandaag rode magnetisch draak. Een nieuwe periode is begonnen, nieuwe kansen.
Het is een zogenoemde portaal dag, dus de sluiers zijn wat dunner en het helpt goed geaard te zijn zodat je echt een kanaal kunt zijn voor het nieuwe van vandaag.
Rode draak koestert geboorte en heeft de energie van oorspronkelijke ontvankelijk beschermende moeder die ondersteund, voedt en koestert. Het vraagt je je open op te stellen vandaag en je ontvangen. Te vertrouwen op je hart en weten.
Wat een dag voor de mensen die vandaag hun initiatie gaan ontvangen!
schrijf ik gauw een kort berichtje voor de dag begint.
Het is vandaag rode magnetisch draak. Een nieuwe periode is begonnen, nieuwe kansen.
Het is een zogenoemde portaal dag, dus de sluiers zijn wat dunner en het helpt goed geaard te zijn zodat je echt een kanaal kunt zijn voor het nieuwe van vandaag.
Rode draak koestert geboorte en heeft de energie van oorspronkelijke ontvankelijk beschermende moeder die ondersteund, voedt en koestert. Het vraagt je je open op te stellen vandaag en je ontvangen. Te vertrouwen op je hart en weten.
Wat een dag voor de mensen die vandaag hun initiatie gaan ontvangen!
dinsdag 4 november 2008
Peru in Schipluiden
Daar gingen we dan vanochtend. Op naar Op Hodenpijl in Schipluiden.
Een dag met healingen, readingen, een les samen met Boudewijn Leliveld en een groep despacho voor bijna zestig mensen.
We hebben genoten. Van het nieuwe wat zich liet zien. Wat naar de oppervlakte kon en mocht komen. Waar we klaar voor zijn.
Tranen van geluk, ontroering, herkenning en erkenning. Paqo's schijnbaar onbewogen maar blij dat ze meer kunnen gaan delen met ons.
Remy zei een half jaar geleden tegen me: Ze moeten terug komen. We moeten dieper gaan.
Ik zei: o.k. ik zal het zeggen.
E ze kwamen terug. En we gingen dieper. Het klopte. En wat stroomt het allemaal.
Nieuwe plannen werden tastbaarder. Nieuwe initiatieven ontstonden ter plekke en werden een beetje al vorm gegeven.
Voel me dankbaar.
Een dag met healingen, readingen, een les samen met Boudewijn Leliveld en een groep despacho voor bijna zestig mensen.
We hebben genoten. Van het nieuwe wat zich liet zien. Wat naar de oppervlakte kon en mocht komen. Waar we klaar voor zijn.
Tranen van geluk, ontroering, herkenning en erkenning. Paqo's schijnbaar onbewogen maar blij dat ze meer kunnen gaan delen met ons.
Remy zei een half jaar geleden tegen me: Ze moeten terug komen. We moeten dieper gaan.
Ik zei: o.k. ik zal het zeggen.
E ze kwamen terug. En we gingen dieper. Het klopte. En wat stroomt het allemaal.
Nieuwe plannen werden tastbaarder. Nieuwe initiatieven ontstonden ter plekke en werden een beetje al vorm gegeven.
Voel me dankbaar.
maandag 3 november 2008
Bericht uit Zutphen
Wat was het een heerlijk weekend om Don Mareano en Don Alejandro in huis te mogen ontvangen.
Wat een geschenk, een liefde en dankbaarheid die ze bij zich dragen.
Wat een geschenk, een liefde en dankbaarheid die ze bij zich dragen.
Zo fijn om mensen te mogen ontvangen die voor healingen en initiaties kwamen. Te zien te voelen wat er met ze gebeurt wat een genezers het zijn die zo'n krachtige energie doorgeven.
Zaterdagavond bij de groep despacho hing er zo'n liefde in de ruimte, voor mij ook zo'n gevoel van eenheid en verbondenheid. Hoorde ook van mensen dat ze zo dankbaar waren dat ze erbij konden zijn, dat ze het zo bijzonder en indrukwekkend vonden. Iemand die zondag voor een initiatie kwam vertelde dat er al zoveel gebeurde na de despacho.
Ik kan je zeggen dat er in mij zaterdag avond na de despacho ceremonie zo'n overweldigende dankbaarheid was dat ik het bijna eng vond om het toe te laten. Ik was ook nog zo vol energie. En genoot nog uren lang van de energie.
Het was een geweldig weekend in Zutphen en ik geniet nog in stilte na.
Dank aan alle mensen die ik in mijn huis mocht ontvangen.
Harte groet Mariëtte,
www.heelheid.nl
www.heelheid.nl
Berichtje van de Paqo's
Het was grappig vanochtend toen Mama Teresa naar onze kamer kwam en twee maal op de deur klopte. Ik voel me beschaamd omdat wij luie jongens niet wakker konden worden. Maar ik werd nog meer beschaamd omdat ik mama teresa in de keuken hoorde zingen om ons een beetje te pushen wakker te worden.
Toen werden we van schrik wakker omdat we bang waren dat het laat was. Ik keek op de klok, maar het was heel vroeg. Maar mama Teresa had gezegd dat we om 9 uur zouden beginnen, dus ik vond het niet leuk dat Dennis me pushte dat was 8.30. Toen begon we met grappen uthalen, toen Mareano onder de douche, kwam Don Alejandro de douche binnen en nam ze mutsje weg en wisselde hem om met die van hem. Toen Mareano zij muts op wilde doen, probeerde hij diet op te doen maar lukte niet en hij dacht, he, wat is dat. En keek, en zag dat er een grap met hem was uitgehaald. We hadden grote lol.
Ik denk in mezelf ik heb veel lol om deze heerlijke ochtend en de verrukkelijke ontbijt die gereserveerd werd. Thank God.
Hoe prachtig was deze dag, wachtend op de Engelen en Broeders en Zusters die hier kwamen om initiaties en healingen te ontvangen. Dit voedde mijn hart met de schoonheid die zij zijn en de schoonheid die de wereld is met hun erin.
Ik hou van jullie allemaal.
Don Alejandro & Don Mareano.
(bericht vertaald van Qechua, naar engels naar nederlands, dus soms een beetje vreemd nederlands, maar wil het zo puur mogelijk over brengen).
Toen werden we van schrik wakker omdat we bang waren dat het laat was. Ik keek op de klok, maar het was heel vroeg. Maar mama Teresa had gezegd dat we om 9 uur zouden beginnen, dus ik vond het niet leuk dat Dennis me pushte dat was 8.30. Toen begon we met grappen uthalen, toen Mareano onder de douche, kwam Don Alejandro de douche binnen en nam ze mutsje weg en wisselde hem om met die van hem. Toen Mareano zij muts op wilde doen, probeerde hij diet op te doen maar lukte niet en hij dacht, he, wat is dat. En keek, en zag dat er een grap met hem was uitgehaald. We hadden grote lol.
Ik denk in mezelf ik heb veel lol om deze heerlijke ochtend en de verrukkelijke ontbijt die gereserveerd werd. Thank God.
Hoe prachtig was deze dag, wachtend op de Engelen en Broeders en Zusters die hier kwamen om initiaties en healingen te ontvangen. Dit voedde mijn hart met de schoonheid die zij zijn en de schoonheid die de wereld is met hun erin.
Ik hou van jullie allemaal.
Don Alejandro & Don Mareano.
(bericht vertaald van Qechua, naar engels naar nederlands, dus soms een beetje vreemd nederlands, maar wil het zo puur mogelijk over brengen).
zaterdag 1 november 2008
Ik mis ze!
Tja zo zet je ze op de trein naar Zutphen. Geen afscheid nemen, nee zeker niet,
morgenavond wacht ik ze weer op.
En toch... niet om sentimenteel te doen, maar ik mis ze echt.
Hoewel het "even niets" wel nodig is.
Vandaag nam ik mijn groep van de sjamanistische thema-middagen mee naar Hodenpijl. Het thema was energie en waar is het beter mooie energie te ervaren dan daar (behalve al die andere prachtige krachtplekken).
Gezellig bij Ron in de auto, en aangekomen op plek van cursus doe ik de deur open en
wat ligt daar op de grond pal voor mijn neus...
twee kleine Peruaanse gelukspoppetjes!
Morgen maar eens huis opruimen, stofzuigen en zaken op orde brengen,
met de kleine Peruanen op en in mijn hart.
Mama Teresa
( Degenen die bij de lezing waren, weten waar dit op slaat ;-))
morgenavond wacht ik ze weer op.
En toch... niet om sentimenteel te doen, maar ik mis ze echt.
Hoewel het "even niets" wel nodig is.
Vandaag nam ik mijn groep van de sjamanistische thema-middagen mee naar Hodenpijl. Het thema was energie en waar is het beter mooie energie te ervaren dan daar (behalve al die andere prachtige krachtplekken).
Gezellig bij Ron in de auto, en aangekomen op plek van cursus doe ik de deur open en
wat ligt daar op de grond pal voor mijn neus...
twee kleine Peruaanse gelukspoppetjes!
Morgen maar eens huis opruimen, stofzuigen en zaken op orde brengen,
met de kleine Peruanen op en in mijn hart.
Mama Teresa
( Degenen die bij de lezing waren, weten waar dit op slaat ;-))
Begonnen!
Vandaag zijn we echt begonnen. Of eigenlijk moet ik zeggen gister want het is alweer half 1 geweest, maar ik ben nog aan het ontladen na een prachtige avond.
Vanochtend om negen uur stond de eerst klaar voor een initiatie.
Ik mocht bij de interviews zijn en dat alleen al was ontroerend om mee te maken.
Wat de mensen antwoorden op de vraag waarom ze een initiatie willen en de dingen die zij te horen krijgen van de paqo's.
Allemaal heel liefdevol en aanmoedigend. Ik kreeg het gevoel van yes, het is nodig voor onze wereld dat we meer en meer onze kracht delen. Na een hollandse maaltijd van boerenkool met salade togen we naar Op Hodenpijl in Schipluiden.
Daar gaven de Paqo's een lezing over hun leven en werk en visie over de tijd waarin we nu leven. Er was een grote opkomst, ongeveer 70 mensen kwamen af op deze mensen.
Ik voel me dankbaar dat de wens die ik had, de paqo's hun verhaal te horen, kon delen met zoveel mensen.
Ze deden het zo goed. Voor hun ook geen dagelijkse kost en Don Mareano was best zenuwachtig, wat absoluut niet merkbaar was. Behalve misschien dat hij weinig grapjes maakte, die later in de auto terug met volle kracht er uitkwamen.
Ze hebben genoten van de mensen. Van de plek, die voor hun ook zeer speciaal voelde.
Ik was diep geraakt toen zij bij de bruine Madonna hun voorouders voelde. Dat Don Mareano tegen de Inka beker, K'ero, sprak dat hij niet alleen was maar nog steeds verbonden met de Andes, met hun.
En zo wij ook dus. Dat ze kristal voelden toen ze de kerk in kwamen. En tenslotte de grond kustte en eerde bij het podium waar de leylijn loopt naar Cusco.
Zoals Greet, van de vm Pastorie, al zei, het was al bijna genoeg voor deze avond.
Poeh, moest even alles laten zakken, om weer helder voor de groep te kunnen spreken.
Iemand zei dat het niet alleen hun woorden waren, maar misschien nog meer hun energie, die raakte. Hun respect voor ons, zo voelbaar.
De dankbaarheid en de liefde voor Moeder Aarde, de Zon, Inti, de sterren, alles om ons heen.
En als toetje mochten we even onze ogen dicht doen en maakten we een mini trance reisje naar het hart van Moeder Aarde op de drums van Don Alejandro en Don Mareano. Drums door Don Alejandro gemaakt waarmee hij een traditie nieuw leven in blaast in de Q'ero gemeenschap. Hij vroeg of we hem wilde helpen daarmee. Nou geen probleem! In vijf minuten naar het hart van Moeder Aarde maar het kostte even iets langer om weer te landen, wanneer je boven Ollantaytambo hebt gevlogen met de grote Condor!
Nu dan toch maar slapen, want morgen vroeg op om de mannen naar het station te brengen voor hun weekend bij Mariette in Zutphen (www.heelheid.nl).
Zondagavond ga ik ze weer ophalen van het station en dan mag ik, samen met iedereen die hierbij is, nog een week genieten van al dat moois wat zij hier brengen.
Vanochtend om negen uur stond de eerst klaar voor een initiatie.
Ik mocht bij de interviews zijn en dat alleen al was ontroerend om mee te maken.
Wat de mensen antwoorden op de vraag waarom ze een initiatie willen en de dingen die zij te horen krijgen van de paqo's.
Allemaal heel liefdevol en aanmoedigend. Ik kreeg het gevoel van yes, het is nodig voor onze wereld dat we meer en meer onze kracht delen. Na een hollandse maaltijd van boerenkool met salade togen we naar Op Hodenpijl in Schipluiden.
Daar gaven de Paqo's een lezing over hun leven en werk en visie over de tijd waarin we nu leven. Er was een grote opkomst, ongeveer 70 mensen kwamen af op deze mensen.
Ik voel me dankbaar dat de wens die ik had, de paqo's hun verhaal te horen, kon delen met zoveel mensen.
Ze deden het zo goed. Voor hun ook geen dagelijkse kost en Don Mareano was best zenuwachtig, wat absoluut niet merkbaar was. Behalve misschien dat hij weinig grapjes maakte, die later in de auto terug met volle kracht er uitkwamen.
Ze hebben genoten van de mensen. Van de plek, die voor hun ook zeer speciaal voelde.
Ik was diep geraakt toen zij bij de bruine Madonna hun voorouders voelde. Dat Don Mareano tegen de Inka beker, K'ero, sprak dat hij niet alleen was maar nog steeds verbonden met de Andes, met hun.
En zo wij ook dus. Dat ze kristal voelden toen ze de kerk in kwamen. En tenslotte de grond kustte en eerde bij het podium waar de leylijn loopt naar Cusco.
Zoals Greet, van de vm Pastorie, al zei, het was al bijna genoeg voor deze avond.
Poeh, moest even alles laten zakken, om weer helder voor de groep te kunnen spreken.
Iemand zei dat het niet alleen hun woorden waren, maar misschien nog meer hun energie, die raakte. Hun respect voor ons, zo voelbaar.
De dankbaarheid en de liefde voor Moeder Aarde, de Zon, Inti, de sterren, alles om ons heen.
En als toetje mochten we even onze ogen dicht doen en maakten we een mini trance reisje naar het hart van Moeder Aarde op de drums van Don Alejandro en Don Mareano. Drums door Don Alejandro gemaakt waarmee hij een traditie nieuw leven in blaast in de Q'ero gemeenschap. Hij vroeg of we hem wilde helpen daarmee. Nou geen probleem! In vijf minuten naar het hart van Moeder Aarde maar het kostte even iets langer om weer te landen, wanneer je boven Ollantaytambo hebt gevlogen met de grote Condor!
Nu dan toch maar slapen, want morgen vroeg op om de mannen naar het station te brengen voor hun weekend bij Mariette in Zutphen (www.heelheid.nl).
Zondagavond ga ik ze weer ophalen van het station en dan mag ik, samen met iedereen die hierbij is, nog een week genieten van al dat moois wat zij hier brengen.
Abonneren op:
Posts (Atom)