Terug naar zachtheid, vervolg

"Om ons heen zijn geen vallen en strikken geplaatst, en niets zou ons hoeven beangstigen of kwellen. We zijn in het leven gezet, als element waarin wij het beste passen, en wij zijn bovendien door een aanpassing van duizenden jaren zo sterk op dit leven gaan lijken dat wij, als we ons rustig houden, door een gelukkige mimicry nauwelijks te onderscheiden zijn van alles wat ons omgeeft.
Wij hebben geen reden tot argwaan jegens onze wereld, wat zij is niet tegen ons.
Heeft zij verschrikkingen, dan zijn het onze verschrikkingen; heeft zij afgronden, dan behoren ons die afgronden toe; zijn er gevaren, dan moeten wij ze proberen ze lief te hebben. Hoe zouden wij die oude mythen kunnen vergeten die aan de wieg van alle volkeren staan - de mythen over draken die op het allerlaatste ogenblik in een prinses veranderen; misschien zijn alle draken uit ons leven wel prinsessen die er alleen maar op wachten ons eens mooi en moedig te zien.
Misschien is al het verschrikkelijke in diepste wezen wel het hulpeloze dat ons om hulp vraagt."

Rainer Maria Rilke, 1904.

Zachte Kracht van Gaia

Vandaag is volgens de Ztolkin de dag om zaadjes te leggen.
Het is een tijd om je open te stellen voor de zachte kracht van de geest van Moeder Aarde, las ik. Dat spreekt mij natuurlijk wel aan. Vooral omdat het toeval wil dat dat ook het thema is van aanstaande Nieuwe Maanceremonie van 25 april.
Er wordt om gevraagd, letterlijk. Naar verlangd, terug verlangd naar de zachtheid van de Ziel.
Van het harde lijden van het ego naar het zachte leiden vanuit het hart.
Het is tijd voor de mogelijkheid tot zachtheid, wat de mainstream ons ook wil zeggen.