Even een overgang zeg, twee weken lang met ene groep en dan plots alleen in cusco. Gelukkig zijn de straatjes me hier bekend en zit er tegenover het hostal een vega restaurantje. Vanochtend gesprek gehad met mariano en president, secretaris en hun assistent. ze heten me welkom en gaan morgen met ons mee, dus alle steun is er die tocht te maken.
Vanmiddag hoor ik van dennis meer.
Mijn warme kleren liggen al klaar. Voor de rest rustig aan doen en vroeg slapen.
Ik ga weer het zonnetje in en op terrasje boekje lezen.
Meer nieuws over paar dagen!
zondag 31 mei 2009
vrijdag 29 mei 2009
laatste dag!
Ten eerste excuses voor de vele spelfouten in het laatste berichtje, maar soms moet ik even snel wat schrijven en dan tja gaat het dus zo.
En INge, inderdaad, de ervaringen zijn nu nog even lastig uit te drukken in woorden.
Behalve: mooi, bijzonder, uitdagend, pure ontwikkeling, samenzijn, thuis komen, openend, onduidelijk, verwarrend, mindblowing,
en opnieuw gewoon fijn.
ONze laatste dag asl groep hebben we doorgebracht bij de mulitdimensionale poort Amaru muru, vlakbij Titicaca. Nou maar goed dat we daar mee eindigen enit beginnen, want wat was het intens. Het is een wonderlijk landschap, met rotsen als de kammen van dinosauriers. Alejnadro evrtelde dat hir in d eoude tijden gezeten hebben, en ook een tijd van water. VAndaar die bijzonder vormen.
En ogenschijnlijk zomaar in een rotswand zijn dire enorme grote platte vlakken uitgehouwen. De linker voor het mannelijk, de rechter voor het vrouwelijke, de middelste de navel, de poort.
De paqos hebben daar hard gewerkt met ons, uren achter elkaar, een voor een het loslaten van het zware en het openen van ons hart.
Ik lag daarna wel een uur te slapen.
En voor het eerst had ik te weinig lucht. Dat ging over toen ze de sacred space weer gesloten hadden.
Wonderlijk hoe het werkt.
Morgen met de bus nar cusco, met de paqos en een gidss. Dennis is en cusco, neit bij ons. En wat de komende dagen gaan brengen, dat horen jullie dan...
En INge, inderdaad, de ervaringen zijn nu nog even lastig uit te drukken in woorden.
Behalve: mooi, bijzonder, uitdagend, pure ontwikkeling, samenzijn, thuis komen, openend, onduidelijk, verwarrend, mindblowing,
en opnieuw gewoon fijn.
ONze laatste dag asl groep hebben we doorgebracht bij de mulitdimensionale poort Amaru muru, vlakbij Titicaca. Nou maar goed dat we daar mee eindigen enit beginnen, want wat was het intens. Het is een wonderlijk landschap, met rotsen als de kammen van dinosauriers. Alejnadro evrtelde dat hir in d eoude tijden gezeten hebben, en ook een tijd van water. VAndaar die bijzonder vormen.
En ogenschijnlijk zomaar in een rotswand zijn dire enorme grote platte vlakken uitgehouwen. De linker voor het mannelijk, de rechter voor het vrouwelijke, de middelste de navel, de poort.
De paqos hebben daar hard gewerkt met ons, uren achter elkaar, een voor een het loslaten van het zware en het openen van ons hart.
Ik lag daarna wel een uur te slapen.
En voor het eerst had ik te weinig lucht. Dat ging over toen ze de sacred space weer gesloten hadden.
Wonderlijk hoe het werkt.
Morgen met de bus nar cusco, met de paqos en een gidss. Dennis is en cusco, neit bij ons. En wat de komende dagen gaan brengen, dat horen jullie dan...
donderdag 28 mei 2009
Titicaca en de meesters in ons
Lieve allemaal,
leuk te lezen dat jullie de resi volgen. De steun is voelbaar, het is alsof we gedragen woprden.
Het is een fatnastsiche reis, maar natuurlijk met de nodige hobbels, waar we iedere keer weer verder mee komen.
Vanwege stakingen zijn niet naar piosaq gegaan, maar bij een pre-inka plek valkbij cucso ceremonie gedaan, en daarna begin van de avond in zes uur naar puno gereden.
VAndaag rustdag wat echt nodig was. Weer ruimte voor de aakkomende ervaringen van het titcaca meer en hun meesters. Ceremonie op het water, voor de meesters in onszelf gevoedt door de ,eesters van de inkas en lemurie,
die op de bodem van het meer ligt.
Condors waren onbeschrijfelijk zo dichtbij te mogen zien, te voelen hun vrijheid en ruimte en die enorme stilte.
Nog twee dagen en dan teug zien te komen in cusco. Ik heb er weer vertrouwen in.
Alle liefs vanaf 3800 meter hoog!
leuk te lezen dat jullie de resi volgen. De steun is voelbaar, het is alsof we gedragen woprden.
Het is een fatnastsiche reis, maar natuurlijk met de nodige hobbels, waar we iedere keer weer verder mee komen.
Vanwege stakingen zijn niet naar piosaq gegaan, maar bij een pre-inka plek valkbij cucso ceremonie gedaan, en daarna begin van de avond in zes uur naar puno gereden.
VAndaag rustdag wat echt nodig was. Weer ruimte voor de aakkomende ervaringen van het titcaca meer en hun meesters. Ceremonie op het water, voor de meesters in onszelf gevoedt door de ,eesters van de inkas en lemurie,
die op de bodem van het meer ligt.
Condors waren onbeschrijfelijk zo dichtbij te mogen zien, te voelen hun vrijheid en ruimte en die enorme stilte.
Nog twee dagen en dan teug zien te komen in cusco. Ik heb er weer vertrouwen in.
Alle liefs vanaf 3800 meter hoog!
dinsdag 19 mei 2009
Misti en de witte stad
Na een intense ceremonie voor de persoonlijke voorouders en het herinneren van dat wat verborgen ligt onder het zand van de Nasca lijnen, hadden we nog een lange busreis in het vooruitzicht.
Goed dat je sommige dingen niet van te voren weet... Maar het ging goed, waarschijnljijk dat we gebracht worden van plek naar plek door een engel in de manifestatie van een buschauffeur die luistert naar de naam Gabriel. Je kunt het niet verzinnen...
Vandaag de machtige vulkaan Misti mogen ontmoeten met zijn vrouwelijke wederhelft Chanchari en Puchi Puchi. Immens. Doet me denken aan Fuji berg van Japan. Wie weet wat de connecties is tussen deze Apu`s.
Araguipa, de witte stad, is immens groot, mooi maar blij dat ik morgen weer de natuur in mag.
Het doet een beetje denken aan Cuba, qua architectuur. En nog nooit zoveel taxi,s door een straat zien gaan, lijkt new york wel.
We zijn heel dichtbij de vulkanen gebracht ( 3500 mt. hoog) om daar een ceremonie te doen voor het openen (en het helen) van het hart, als voorbereiding op de energie van de condors.
Ik heb de kristallen schedelkaarten mee genomen en apart genoeg trokken we vandaag dezelfde kaart als de eerste dag in Nasca: de vrouwelijke krachten ontwikkelen. Alejandro heeft voor ons gezongen, voor ons hart.
Met de hoogte gaat het bij iedereen goed, even wennen maar snel weer in balans.
Morgen naar de Condors!
Goed dat je sommige dingen niet van te voren weet... Maar het ging goed, waarschijnljijk dat we gebracht worden van plek naar plek door een engel in de manifestatie van een buschauffeur die luistert naar de naam Gabriel. Je kunt het niet verzinnen...
Vandaag de machtige vulkaan Misti mogen ontmoeten met zijn vrouwelijke wederhelft Chanchari en Puchi Puchi. Immens. Doet me denken aan Fuji berg van Japan. Wie weet wat de connecties is tussen deze Apu`s.
Araguipa, de witte stad, is immens groot, mooi maar blij dat ik morgen weer de natuur in mag.
Het doet een beetje denken aan Cuba, qua architectuur. En nog nooit zoveel taxi,s door een straat zien gaan, lijkt new york wel.
We zijn heel dichtbij de vulkanen gebracht ( 3500 mt. hoog) om daar een ceremonie te doen voor het openen (en het helen) van het hart, als voorbereiding op de energie van de condors.
Ik heb de kristallen schedelkaarten mee genomen en apart genoeg trokken we vandaag dezelfde kaart als de eerste dag in Nasca: de vrouwelijke krachten ontwikkelen. Alejandro heeft voor ons gezongen, voor ons hart.
Met de hoogte gaat het bij iedereen goed, even wennen maar snel weer in balans.
Morgen naar de Condors!
maandag 18 mei 2009
Vliegen als een condor
Vanuit ons mooie hotel een berichtje van een zeer gelukkige mens. Deze geluksvogel vloog vandaag over de onbeschrijfelijk imposante Nasca tekeningen. Piepklein vliegtuigje, even eng, maar toen puur genieten van in het in de lucht zijn en over de aarde vliegen.
Vrij voelde ik me en de energie resoneerde met ijn hart.
Zaterdag bij aankomst in Lima een grote verrassing: niet alleen stonden daar Dennis en Alejandro te zwaaien naar me, maar ook Don PAscal.
Deze kleinste paqo van Qeros heb ik mee gemaakt ijdens mijn eerste reis naar Peru. Hij wilde perse mee nu en ging dus gewoon mee met Alejandro. Dona Maria eigenlijk ook, maar die paste niet meer in de bus, maar wil me graag zien, dus dat gaat geregeld worden en anders in Qeros.
Morgen gaan we ceremonie doen voor het helen van de voorouders en de kracht ontvangen van de Nasca voorouders. Dan een busreis naar Araguipa, de witte stad.
De kristallen schedel, Summit, die sinds een tijdje onder mijn hoede is, is ook mee. Vandaag bleek dat hij sterk verbonden is met de Nasca beschaving. Ook daar ondervinden we kracht en ondersteuning, bijzonder weer.
De sfeer i sgoed hier, het weer lekker warm, heteten lekker, de energie krachtig,
ik ben weer thuis.
Vrij voelde ik me en de energie resoneerde met ijn hart.
Zaterdag bij aankomst in Lima een grote verrassing: niet alleen stonden daar Dennis en Alejandro te zwaaien naar me, maar ook Don PAscal.
Deze kleinste paqo van Qeros heb ik mee gemaakt ijdens mijn eerste reis naar Peru. Hij wilde perse mee nu en ging dus gewoon mee met Alejandro. Dona Maria eigenlijk ook, maar die paste niet meer in de bus, maar wil me graag zien, dus dat gaat geregeld worden en anders in Qeros.
Morgen gaan we ceremonie doen voor het helen van de voorouders en de kracht ontvangen van de Nasca voorouders. Dan een busreis naar Araguipa, de witte stad.
De kristallen schedel, Summit, die sinds een tijdje onder mijn hoede is, is ook mee. Vandaag bleek dat hij sterk verbonden is met de Nasca beschaving. Ook daar ondervinden we kracht en ondersteuning, bijzonder weer.
De sfeer i sgoed hier, het weer lekker warm, heteten lekker, de energie krachtig,
ik ben weer thuis.
vrijdag 1 mei 2009
bij de Beuk
Vanochtend was ik weer bij de Oude Beuk, daar waar we toen met de Paqo's waren.
Wat is het toch een mooie en Krachtige plek. Ik kon de verschillende Zielen die in de boom huizen heel duidelijk voelen vandaag.
Op het moment worstel ik behoorlijk met de Weg die ik te gaan heb. Waar ik niet aan wil, me tegen verzet, en die grote angst bij me oproept. Hoe steunend was de Beuk. Ik kreeg bemoediging en advies hoe met mijn angst om te gaan. Draken kan je niet verslaan, je moet ze temmen. Daar is Liefde, Zachtheid en Aandacht voor nodig. (Zie ook het vorige bericht).
Ik voelde ook heel sterk dat ik ervoor kies om de Weg te gaan die voor me ligt, niet omdat het moet, ik heb het nodig, het is nodig voor mijn Heling en voor de Heling van het Familiekarma.
In een klein ritueel heb ik mijn keuze bekrachtigd. Ik ben op Weg!
Bij het afscheid kreeg ik een boodschap van Pissebed (thuis even opgezocht): "Ja, doe maar, doe maar! Het kan er nog wel bij. Jij mag!"
A-Ho
Wat is het toch een mooie en Krachtige plek. Ik kon de verschillende Zielen die in de boom huizen heel duidelijk voelen vandaag.
Op het moment worstel ik behoorlijk met de Weg die ik te gaan heb. Waar ik niet aan wil, me tegen verzet, en die grote angst bij me oproept. Hoe steunend was de Beuk. Ik kreeg bemoediging en advies hoe met mijn angst om te gaan. Draken kan je niet verslaan, je moet ze temmen. Daar is Liefde, Zachtheid en Aandacht voor nodig. (Zie ook het vorige bericht).
Ik voelde ook heel sterk dat ik ervoor kies om de Weg te gaan die voor me ligt, niet omdat het moet, ik heb het nodig, het is nodig voor mijn Heling en voor de Heling van het Familiekarma.
In een klein ritueel heb ik mijn keuze bekrachtigd. Ik ben op Weg!
Bij het afscheid kreeg ik een boodschap van Pissebed (thuis even opgezocht): "Ja, doe maar, doe maar! Het kan er nog wel bij. Jij mag!"
A-Ho
Abonneren op:
Posts (Atom)