Het lijkt steeds lastiger te worden om de dagen hier te beschrijven.
Het is een opeenvolging van gebeurtenissen waar ik simpelweg in mijn keuken getuige van mag zijn. De Paqo's zijn onvermoeibaar. Zo gelukkig dat ze hier hun werk kunnen delen,
dat zoveel mensen open voor hun staan en voor de energie die ze mee brengen. Dat zal wel energie geven. En af en toe een reiniging geeft ook weer kracht.
Er komt ook veel dankbaarheid terug naar hun. Da's mooi.
Gisteravond stond er in mijn eigen programma een trance meditatie avond gepland en die wilde ik wel door laten gaan. Dus gingen we dit keer naar het huis van een van de deelnemers.
Mooie gelegenheid voor de mannen om eens buitenshuis te eten. Jammer genoeg had het afrikaanse restaurant op de valkenboslaan een feest, mar het eetcafe kon wel.
Na mijn meditatie avond ging ik daar ook heen en wat was dat gezellig. Ik dronk ook maar een klein biertje en er werd veel geproost. Ik kon delen wat er die avond gebeurde en ze waren er heel content mee. Poeh, fijn. De alcohol maakte alles weer meer open en zo rolden er ook plannen uit voor een bezoek aan hun dorp.
Een grote uitdaging, fysiek, maar het is iets wat ik een keer gedaan wil hebben. Haha, dat klinkt als Mekka voor de moslims. Nou ja, is er verschil eigenlijk?
1 opmerking:
Ik geniet van alle verhalen, ontroering, soms een traan maar vooral vaak een (glim)lach!
Je zult ze nog gaan missen :-))
warme groet,
Inge
Een reactie posten