Till we meet again...

Drie dagen niet geschreven. Te druk en even geen woorden.
Nu is hier weer stil in huis sinds tien intense dagen. Maar het gonst keihard na.
De slaapkamer doordrenkt met Alejandro's energie en al het werk wat hij daar deed voor ik weet niet hoeveel mensen.
De woonkamer met al het licht van Mareano. En alle andere dingen die daar mochten gebeuren, zoals vandaag en gister de Mesa workshop. Wat een enorme eer om de teachings te onvangen van deze bijzonder krachtig, liefdevolle en respectvolle genezers. Zo dichtbij ons, bij wat ik ken althans. Knap hoe zij de dingen overkonden brengen op een westers publiek. Met wat structuur van Dennis en mij. Veel te weinig tijd want we hadden ze nog dagen kunnen bestoken met vragen. Voor Mareano was het genoeg, hij moest wennen en heeft veel geleerd over hoe wij leven en wat onze problemen zijn. Ook hij is gegroeid zei hij. Hij heeft intens genoten.
Alejandro eindeloos gelukkig.
Aan het eind van de Mesa workshop proosten we met champagne op deze tien dagen. En stonden we hand in hand dankbaarheid uit te spreken. We betrokken er iedereen bij. Iedereen die voor een initiatie kwam, healing, reading of despacho mee maakte, hier in Den Haag, in Schipluiden en Zutphen. En iedereen die er bij wilde zijn maar niet kon.
Wat een kracht.
Nog even met de mannen uit eten. Moment weer met zijn vieren, wat zo'n vertrouwd ritueel werd eind van de dag. Uitwisselingen van liefde en dankbaarheid. Veel lachen. Nog een biertje, dennis zonder alcohol.
Plannen maken voor binnenkort. En dan de auto volproppen, er kan nog net één Paqo op de achterbank.
Afscheid is moeilijk, ook weet je dat je geen afscheid neemt.
We schrijven, we bellen. We zien elkaar gauw weer.
Het is het begin van nieuwe samenwerking, nieuwe verbindingen, nieuwe vriendschappen. En veel nieuw plannen, die we in februari weer gaan delen.
Nog een knuffel. Nog één. Nog één dan. En dan zegt Dennis: "Hako hako. We gaan.